Канстантынопаль / Пнуццца да неба мінарэты Стамбула / і на малітву заклікае Аллах. / Чужая краіна цябе прыгарнула, / па водах Мармары плыве сонечны дах. / Студэнцкага шчасця залачоныя мроі, / чаму немагчыма табе іх прыняць? / У вачах стаяць славянскія хвоі / і лета пахучая сенажаць. / Гагія Сафія дастойна ззяе, / аксамітны брыз разганяе тугу, / Святая Дзева дзіця прытуляе... / На жаль, я цябе прыгарнуць не магу. / Стамбул ця... Więcej »

Перад тым, як разгарнуць паэтычны зборнічак Жэні Мартынюк пад назваю “Белы гарлачык”, не ўтрымаешся, каб хві­лінку не палюбавацца на выяву кветкі на вокладцы. Сярод халоднага колеру вады ў аздобе абыякава-безаблічных талерак лісьцяў асабліва выразна бачыцца адзінокая прыгажосьць чысьцюткіх пялёсткаў безабароннага белага гарлачыка, што пакорліва гайдаецца-трапечацца на хвалях, падуладны зьменлівым настроям капрызьлівага ветрыку… Кампазіц... Więcej »

Аглядаючыся на пройдзены шлях, разьвітваючыся са сваімі юначымі летуценьнямі, паэтка з прыкрасьцю асэнсоў­вае былую ўласную наіўнасьць, калі верылася ў непарушнае трывалае пачуцьцё, у шчасьце “на ўсё жыцьцё”. Więcej »