«Лаліта, Споведзь Светласкурага Удаўца»: такая была дваістая назва, пад якой аўтар гэтай нататкі атрымаў дзіўнаваты тэкст, на чале з ёю. Сам «Гумберт Гумберт» памёр у турме, ад закупоркі аорты, 16 лістапада 1952 г„ за некалькі дзён да пачатку судовага разбору сваёй справы. Яго абаронца, мой сваяк і добры сябар Клэрэнс Кларк (цяпер ён адвакат, прыпісаны да Калумбійскага Акруговага Суда), папрасіў мяне прарэдагаваць манускрыпт, грунтуючыся на завяшчанні свайго кліента, адзін пункт якога ўпаўнаважваў майго паважанага кузена прыняць паводле свайго меркавання ўсе меры, якіятычыліся падрыхтоўкі «Лаліты» да друку. На рашэнне спадара Кларка, мажліва, паўплываўтой факт, што выбраны ім рэдактар якраз толькі што ўдастоіўся прэміі імя Полінга за сціплую працу («Ці можна спачуваць пачуццям?»), у якой трапілі на абмеркаванне некаторыя паталагічныя станы і парушэнні. (Прадмова, фрагмент)