|
|
Беларуская Інтэрнэт-Бібліятэка Kamunikat.org зычыць здароўя – перадусім; добрага настрою – не толькі ў гэты дзень; цёплага сонейка ў кожную пару году, дабрыні і разуменьня блізкіх, творчых палётаў і зьдзяйсьненьня мараў.
Miejsce wydania: Мінск
Data wydania: 2017
Wydawca: Кнігазбор
Seria wydawnicza: Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў, Кнігарня пісьменніка, Пункт адліку
Wymiary: 108 с.
ISBN: 978-985-7180-57-8
Kategoria: Literatura piękna
Copyright © 2017 by Зараслава Камінская
Księgozbiór: prywatny księgozbiór w Białymstoku (egzemplarz papierowy)
Вас калі-небудзь клікалі русалкі? А калі б паклікалі, як думаеце, якім бы быў гэты покліч? Змагальны шэпт начнога жаху? Ці голас са старых казак, які абуджае уікавасць і тугу па тым, што мінула? Ці запрашэнне нырнуць у вір, адчуць моц і перарадзіцца русалкай? Гэта кніга не толькі пра Алену Кіш, адзіную, хто прадстаўляе ў свеце наіўнае мастацтва Беларусі, але і пра тое, што адбываецца, калі русакі клічуць.
Serie wydawnicze: Кнігарня пісьменніка
Serie wydawnicze: Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў
Katalog: Прыватны кнігазбор
Tylko w bibliotece osoby prywatnej w Białymstoku (egzemplarz papierowy)
Прачынаешся цёмным ранкам і бачыш за вакном ззянне, якога не было восенню. Значыць, ноччу выпаў снег. Бязгучна лёг паўсюль, не прамінуў ніводзін шлях, ніводзін дах, нібыта пыл. І горад цяпер – як пакой, куды даўно не заходзілі. Падзьмеш – уздымеш пыл. Правядзеш пальцам – пакінеш след. Чый гэта пакой? Не памятаем. Навошта ён? Пачакайце, развіднее, і мы ўспомнім, абавязкова ўспомнім. А пакуль так добра глядзець на нічыйны пакой, куды даўн... Więcej »
«Как и все нормальные люди, я думал о самоубийстве. Как только я о нем подумал, первая же мысль, которая меня посетила, – ну ок, вот я покончил жизнь самоубийством. Повесился, бросился с 16-го этажа, лег под поезд, наелся снотворного, порезал в ванной вены. Супер. Я помер. Все. Ну а завтра что? Это уже новая жизнь. Я могу послать в жопу хоть директора школы, потому что это уже не я, а моя новая инкарнация. Это моя вторая жизнь. Мне все ... Więcej »
Па яго прыйшлі а палове на чацвёртую. Максім ведаў: хапун пачынаецца ў гэты час. І быў бы расчараваны, каб яго не забралі вось так, традыцыйна, сярод ночы: то б значыла, што там, на тым баку, ставяцца да справы несур’ёзна і нічога ў іх не атрымаецца. А зараз усміхнуўся, пабачыўшы пад вокнамі чорны “варанок”: усё як трэба! Гульня пачынаецца! (фрагмент) Więcej »
