Konferencja naukowa zatytułowana „Wielojęzyczność i wielokulturowość pogranicza polsko-wschodniosłowiańskiego - tylko spuścizną Wielkiego Księstwa Litewskiego czy także szansą na przyszłość?” z jednej strony adresowana była do językoznawców, kulturoznawców, literaturoznawców, historyków, socjologów, etnografów, z drugiej zaś także do wykładowców, lektorów i nauczycieli języków obcych oraz studentów - przyszłych nauczycieli języków obcych, socjologów, pracowników oświaty i kultury. Na pograniczach etnicznych, podobnie jak i na Podlasiu, mieszkają obok siebie różne grupy etniczne, które z konieczności są wielojęzyczne, bowiem w państwie, którego są obywatelami, obowiązani są na co dzień posługiwać się językiem urzędowym, ale w swoich domach i wspólnotach etnicznych czy wyznaniowych używają też własnego etnolektu, modlą się w swoich świątyniach w swoich językach liturgicznych, po swojemu myślą i żyją. (Wstęp, fragment)