Żargon złodziejski, stosowany przez bohaterów tej powieści jest niejednolity, np. ucieczkę określają złodzieje wyrazami: zwiewać, urywać, plitować, drałować, piętować, nogować, dawać gwinta. Stać na warcie: być świecą, stać na stromie, stać na lipku, cynkować. Uprzedzić: dać zeks, dać cynk, dać abcyng. Powyższe wyrazy, stosowane przez złodziei mińskich w tamtych czasach (akcja powieści obejmuje okres od wiosny 1918 po sierpień 1919 roku), pochodziły z różnych stron Polski i Rosji, ponieważ wówczas w Mińsku, jako dużym mieście przyfrontowym o wielkich możliwościach dla fachowych przestępców, koncentrowali się oni z najrozmaitszych dzielnic dawnego imperium rosyjskiego.