„Poeta tworzy jeden ważny wiersz” - pisze Nadzieja Artymowicz w eseju „Poezja jest wolnością” zamieszczonym w jej poprzednim tomie „Żółta muzyka”, wydanym przez Radę Programową Tygodnika Niwa w 2005 roku. Nie wiem, który z wierszy Nadziei jest tym jedynym, najważniejszym dla jej samej. Mam nadzieję, że wciąż jeszcze się pisze. Jednak wszystkie wiersze Nadziei Artymowicz, które powstały do tej pory, dają nam wielką szansę i możliwość na ... Więcej »

Nadzieja Artymowicz, Żółta muzyka Twórczość Nadziei – dotyk, spotkanie, każde słowo – obraz, każda myśl – wiersz. Kiedyś malarz i muzyk Aleh Kabzar, jeden z niewielu, komu udało się połączyć doskonale wiersze Nadziei z muzyką, powiedział, że jej poezja „podobna jest do chińskich akwarel na starym papierze, gdzie obraz rozmywa się i niby schowany we mgle jest niewidoczny, ale wiadomo, że tam jest”. Tak samo jest ze słownymi obrazami ... Więcej »

Nadzieja Artymowicz, Odpływa spokojne niebo Człowiek nieprzygotowany, nieczuły, obojętny na piękno świata nie zrozumie ani jej życia, ani jej poezji. Jej słowa-tropy, słowa-neologizmy, słowa-symbole można przyjąć tylko sercem, zrozumieć nie umysłem, a duszą, ale tylko duszą subtelną i czułą. Żeby zrozumieć jej poezję, trzeba nauczyć się myśleć sercem, gdyż inaczej słowa, które w jej duszy przekształciły się w poezję, pozostaną dl... Więcej »

Творчасць Надзеі Артымовіч убераглася ад інерцыі, уласцівай айчыннаму вершаскладанню; яна піша вершы не таму, што ўмее пісаць, а таму, што, па сутнасці, яны ўжо напісаны, і напісаны самой сутнасцю: яна дае ім выявіцца, вымавіцца, вымалявацца, вытлумачыцца, зрабіцца прысутнымі, і калі гэта здараецца, то ў Бельску грае старая музыка, а ў свеце дзейсніцца свята, у якое прысвячаемся і мы. Więcej »