Вясновы Jazz

Moje pierwsze spotkanie z Darią Lis odbyło się w 2000 roku w czasie „Biazmieżża” na Podlasiu. Głos znałam dawniej z radia - czysty, po dziecięcemu ciepły, z nutką śmiechu. Trafiałam i na jej wiersze, tak samo czyste, jasne, bardzo optymistyczne i jakieś takie natchnione, że trudno określić czym i jak. Gdy czytałam jej strofy, słuchałam felietonów, zawsze przed oczyma pojawiała się postać Niny Maciasz. Nie wiadomo było skąd takie asocjacje, może stąd, że tę samą wrażliwość wyczuwało się we wszystkim, co stwarza Daria, że takie samo ciepło i dobroć promieniowały z jej utworów. Tę wrażliwość i moją podświadomą asocjację zrozumiałam, gdy spotkałam się z Darią. Ta sama sylwetka, taki sam środek transportu, taki sam los i taka sama niezłomna stanowczość w oczach. Choroba przykuła ją do wózka inwalidzkiego, ale nie odebrała chęci życia, tworzenia, czynienia dobra. Wiasnowy Jazz- w jednej okładce zebrano wiersze i opowiadania Darii. Czytając je poznajesz duszę dziewczyny, jej marzenia, plany życiowe, niepokój o los kraju. I tak jak u Niny Maciasz nie ma osądzania, tylko próba zrozumienia. (N.H.)