Pierwszą moją reakcją na projekt poświęcenia kolejnego biennale w Supraślu mennicom istniejącym pomiędzy Morzem Bałtyckim i Czarnym była wątpliwość, czy jest to temat nadający się na trzydniową konferencję, czy jest on dość nośny pod względem problematyki badawczej, skoro ilość mennic na wyznaczonym w tytule obszarze była stosunkowa niewielka, zwłaszcza w zestawieniu z krajami leżącymi na zachód od tego terytorium, a stopień ich rozpoznania wydaje się stosunkowo pełny. Wątpliwości te zostały jednak, jeśli nie rozproszone, to znacznie ograniczone po lekturze programu obejmującego 25 referatów traktujących o różnych zagadnieniach tyczących się bezpośrednio lub pośrednio procesu powstawania monety w warsztacie menniczym i dalszym ich dziejom uwa-runkowanym w znacznym stopniu przez ów akt prokreacji. Co więcej, przypatrzenie się przedstawionym w programie tematom przekonywa, iż problematyka badawcza jest tu obszerna i złożonaa baza źródłowa ogromna. Każda moneta przecież, z wyjątkiem niektórych falsyfikatów, jest wytworem jakiejś mennicy, a zatem stanowi świadectwo jej działalności, bardziej lub mniej istotne i pouczające. jest nośnikiem, na swoim odcinku szerokiego kwestionariusza badawczego. Toteż nie wnikając w tym zagajeniu o szczegóły, ani nie zatrzymując się przy poszczególnych mennicach jako przedmiocie rozważań, pozwolę sobie zwrócić uwagę tylko na kilka kwestii bardziej ogólnych, ale i dyskusyjnych.wyłaniających się z pozornie jasno wyartykułowanego tytułu naszej konferencji.