Некалькі гадоў таму я вяла вячэрні курс пад назвай «Псіхалінгвістыка» і была вельмі здзіўлена водгукам, які ён выклікаў. Прыйшла вял ікая група зацікаўленых, разумных людзей, у многіх з іх былі сур'ёзныя падставы вывучаць гэты прадмет. Там былі лагапеды, настаўнікі пачатковых школ, рэкламны агент, бібліятэкар, псіхолаг па адукацыі — і гэта малая частка прафесій тых людзей, з якімі я сустракалася пры вядзенні курса. Там былі і бацькі, якія цікавіліся тым, як дзіця авалодвае мовай, і студэнтка, якая хацела дапамагчы сваяку, што страціў здольнасць гаварыць з-за пэўнай траўмы. У дадатак прыйшло некалькі мужчын і жанчын, якія сказалі, што яны «проста хацелі больш ведаць пра мову». (Прадмова да першага выдання, фрагмэнт)