Ta książka jest wynikiem przygody, przeżytej w naszej szkole. Uznaliśmy, że dostarczyła nam doświadczeń, którymi warto się się podzielić z innymi. Społeczna Szkoła Podstawowa Towarzystwa Alternatywnego Kształcenia* powstała siedem lat temu w Opolu, kiedy tworzono w Polsce pierwsze szkoły niepubliczne. Naszą nazwaliśmy Szkołą TAK, gdyż była wynikiem myślenia pozytywnego. • Chcieliśmy w dydaktyce stosować rozwiązania alternatywne, respek... Więcej »

Jestem niezwykle rad, że efekty mojej pracy mogą zostać zaprezentowane szerszemu gronu zainteresowanych osób. W książce tej chciałem zwrócić uwagę na dwie kwestie; po pierwsze na znaczenie kultury estetycznej w formowaniu poczucia tożsamości narodowej, po drugie na wzajemną współzależność narodowej autoidentyfikacji i postaw wobec innych narodów. Chciałbym serdecznie podziękować tym wszystkim, dzięki którym praca ta mogła się ukazać. ... Więcej »

Podręcznik historii Białorusi Eugeniusza Mironowicza jest adresowany do licealistów, przede wszystkim Białorusinów. Oni bowiem powinni poznać swe historyczne korzenie. Licealistom Polakom może on ułatwić uwolnienie się spod władzy mitów, stereotypów i uprzedzeń, jakie narosły wobec Białorusinów - narodu Polakom bliskiego nie tylko w sensie geograficznym. Na żadnym bowiem pograniczu dzieje sąsiadujących narodów nie przeplatały się tak ci... Więcej »

Беларуская лiтаратура развiвалася з вусных апавяданняу, народных жартаў, анекдотаў, сцэнак, маналогаў, дыялогаў, паданняў, легенд, казак, прыпавесцей. Яна жывiлася сокамi вуснапаэтычнай творчасцi народа, нiколi не парывала сувязi з фальклорам, што складаў i складае яе магутны пласт i станавы хрыбет. У народзе творы тыя часам i жылi, захоўваючыся, становячыся фальклорам, будучы неаддзельнымi ад фальклору. Więcej »

На працягу стагоддзяў беларуская лiтаратура дала свету больш, чым свет ведае пра яе. Яна развiвалася на агульначалавечых каштоўнасцях. У пошуках маральных асноў беларуская лiтаратура, як i расiйская, не мела, па словах Бялiнскага, cвaix сярэднiх вякоў. Лiтаратура Беларусi праходзiла свой паскораны шлях развiцця ў XIX - XX стагоддзi не толькi ў авалоданнi новымi жанрава-стылёвымi выяўленчымi мажлiвасцямi, паскораны шлях фармальных пошука... Więcej »

На ХV-ХVІІ стагоддзі прыпадае перыяд росквіту старабеларускай літаратурнай мовы. У тагачаснай Эўропе, як сведчыць гісторык Ё.Первольф, валоданне чэшскай і беларускай мовамі было адзнакай вышэйшага тону. Напачатку нават польская арыстакратыя, выхаваная на ўзорах чэшскага этыкету, з вялікай пашанай ставілася да ўсяго беларускага. Невыпадкова дзеячы польскай культуры разглядалі нашу мову як крыніцу ўзбагачэння сваёй. Так, Гжэгаж Кнапскі, в... Więcej »

БЕЛАРУСКІ АЛФАВІТ, алфавіт беларускай мовы, аснаваны на кірылаўскім пісьме, паходзіць ад алфавіту старой царкоўнаславянскай мовы. Існуе ў сучасным выглядзе з 1922 (фармальна, прапанаваны ў 1918) Więcej »

Мова неўміручая. Воляю абставін ірландцы, напрыклад, амаль страцілі яе. Свіфт, і Уайльд, і Шоў, і дзесяткі іншых людзей, што з'яўляюцца гонарам англійскай літаратуры, былі ірландцы, любілі свой народ, але пісалі воляю няшчасных абставін па-англійску. І вось цяпер ірландская, як і валлійская, баскская, іўрыт, як мовы народаў Афрыкі, якія сотні год ляжалі ў заняпадзе, усталі. Бо мова - душа народа, і толькі на ёй можа народ найбольш поўна... Więcej »

Мова Скарыны і Буднага, мова Багдановіча і Купалы, Багушэвіча і Коласа, мова соцень геніяў, што яшчэ прыйдуць. Мова інтэлігентаў беларускіх, імя якім - легіён. Мова настаўнікаў і паэтаў, вучоных і кампазітараў, але перш за ўсё мова дзесяці мільёнаў людзей па ўсім свеце - ад Уругвая да Далёкага Усходу і, галоўнае, на нашай беларускай зямлі. (Ул. Караткевіч) Więcej »

У старадаўнія часы, калі яшчэ не склаліся нацыі, мова магла зрабіцца мёртвай мовай, як латынь. Але і тады мовы былі практычна неўміручыя. Тая ж самая латынь не толькі нарадзіла ўсю сям'ю раманаўскіх моў - ад Аргенціны да Румыніі, - не толькі, будучы ўжо мёртвай, цэлымі стагоддзямі была мовай паэзіі і навукі, але і зараз уплывае на нас творамі Катула і Вергілія, Гарацыя і Авідзія, прымушаючы нас смяяцца і плакаць. Што ўжо хадзіць далёка ... Więcej »