Ты толькі й робіш, што корміш / Свае акуляры. / Жонка глядзіць тэлескрыню, заплываючы ў сон. / У цвёрдае рэчыва рук апранаюцца мары. / Раструшчанае, ляж побач. Ты – стань ля вакон. / Акварыум – там?.. Ці – дзе ты? / Шнары на жабрах рыбін. / Цярплівымі быць не даволі? Ім – шкло не разбіць?.. / Падводны тут не знайсці / чароўны лекавы грыб ім. / Ды за адно ўжо дзякуй: ты ўбачыш, я́к гэта – жыць. / …Пальцы мае вастрэюць; хутка разрэжу вокн... More »

За намі, нібы сляды, ззяюць вершы. Па іх — толькі вымаві слова! — можна вярнуцца назад, у той час, у той свет, калі — нам здавалася — прарочылася і тва­ралася будучыня і нам трэба былотолькі чакаць, кабяна спраўдзілася і стала явай. Але будучыня, ство­раная словам, аказалася магчымай толькі ў сферы духу, а ў зямной рэчаіснасці яна стала падманам — будучыня, якую чакаюць, не прыходзіць. У нашых вершах — пытанні… Жыццё ж, збудаванае на пы... More »

Віктар Слінко — аўтар паэтычнага зборніка «Апошні снег» (1995). «Штольны вясны» — другая кніга паэта. У яе ўвайшлі лірыка-драматычныя вершы i паэмы, напісаныя ў апошнія гады. More »