Polszczyzna północnokresowa z przełomu XVII i XVIII w.

Praca ta w swoim założeniu ma być nie tyle monografią języka autora, ile, na podstawie języka osobniczego, przyczynkiem do dziejów polszczyzny północno-wschodniej. Celem jej ma być dokonanie charakterystyki języka dwóch, reprezentantów pólnocnokresowej polszczyzny przełomu XVII i XVIII w. , z uwzględnieniem cech wynikających z ówczesnej normy ogólnopolskiej, a także cech o charakterze regionalnym. Dodać trzeba, iż chodzi tu o język określonej warstwy społecznej - przeciętnie wykształconej średniej i wyższej szlachty. Mimo że opieramy się na materiale językowym dwóch tylko autorów, wydaje się, iż ze względu na ich reprezentatywność możemy, oczywiście z wielką ostrożnością, wyciągać pewne wnioski dotyczące tej specyficznej odmiany polszczyzny, jaką był język kresowy. Język ten doczekał się już wielu opracowań, szczególnie właśnie dialekt północny, są to jednak w większości prace poświęcone autorom późniejszym, dziewiętnastowiecznym. (Wstęp, fragment)