Аналізуецца рытуальна-міфалагічны кампанент літаратуры Беларусі першай паловы XIX ст. праз вычлянне і асэнсаване агульных асаблівасцей і заканамернасцей працэсу сакралізацыі вобраза дзяржавы-Радзімы ў творах Я. Чачота, В. Дуніна-Марцінкевіча і Я. Баршчэўскага ў кантэксце рытуальнай практыкі і міфалагічнага дыскурса Індаеўрапейскай архаікі і хрысціянскай кніжнасці. Апісваюцца формы і трансфармацыі асноуных касмалагічных, міфалагічных і рытуальных канцэпцый, што вызначаюць характар беларускага этнічнага Космасу і паляглі ў падмурак новай беларускай літаратуры. Для літаратуразнаўцаў і культуролагаў.