Манаграфія прысвечана кніжна-пісьмовай культуры Беларусі эпохі Адраджэння і ранняга барока. Тут усебакова з прыцягненнем раней невядомых крыніц асвятляюцца сацыяльныя дактрыны беларускіх пісьменнікаў і філосафаў XVI — сярэдзіны XVII ст., раскрываецца літаратурная палеміка вакол Люблінскай і Берасцейскай вуніяў. У кнізе знайшлі адлюстраванне праблемы філасофскай і багаслоўскай антрапалогіі. Адрасуецца гісторыкам культуры і літаратуры, ме... Болей »

Імя Язэпа Руцкага (1574-1637), ураджэнца Наваградчыны, які атрымаў бліскучую адукацыю ва ўніверсітэтах Прагі, Вюрцбурга, Рыма, ахутана легендамі. Вуніяцкі мітрапаліт, заснавальнік Базыльянскага Ордэна, выдатны пісьменнік, педагог і прапаведнік, ён валодаў велізарнай уладай, меў сталыя кантакты з еўрапейскімі манархамі, папам рымскім, істотна ўплываў на вонкавую і нутраную палітыку Вялікага Княства Літоўскага. Пра гэту неардынарную асобу... Болей »

Астафей Валовіч належаў да старажытнага беларускага шляхецкага роду, які заснаваў нейкі Ходзька, што жыў у першай палове XV стагоддзя на Гарадзеншчыне. Дзед Астафея — Грынька займаў у Вялікім Княстве пры Казіміры Ягелончыку пасаду канюшага. Менавіта Грынька ў 1499 годзе атрымаў шляхецтва і прозвішча Валовіч, якое затым перайшло да ягоных семярых сыноў: Багдана, Яна, Лукаша ды Маркі — ад першай жонкі, а гэтаксама Рыгора, Міхаіла і Паўла ... Болей »

З’яўленне паэтычнага слова — сведчанне высокага ўзроўню развіцця нацыі, знак надыходу Новага часу. Узлёт беларускай паэзіі назіраецца ўжо ў часы Рэнесансу і ранняга барока. У кнізе з далучэннем новых архіўных матэрыялаў асвятляецца творчасць першых айчынных паэтаў Ф. Скарыны, С. Буднага, А. Рымшы, Л. Мамоніча, Л. Зізанія, Г. Пельгрымоўскага, М. Сматрыцкага, I. Труцэвіча, Т. Іяўлевіча ды інш., паказваецца роля Нясвіжскага, Віленскага, Ку... Болей »