Вы будзеце смяяцца...

Ахрэм Нядбайла... Два полюсы ў гэтым светлым імені-прозвішчы. Ахрэм! – і чуецца, як рыпіць у руках свежапамыты агурок «хр...эм», хрусткі, сакаўны – так ахвота пакаштаваць яго з цягучым кветкавым мядком, як здавён любілі частаваць ласых унучкаў беларускія дзяды-пчаляры. Імя гэтае набрынялае маладой энергіяй, няўрымслівай сілай. А Нядбайла? Наадварот. Нібы вада перакочваецца цераз круглабокі вялізны валун, што і цурчання не чутно – няма вострых вуглоў. Нібыта і быў намер ударыць малаточкам літары «б», але перакацілася цераз гарушку корць – «ла» – плаўна гопнулася спачыннай лянотай, уляглася мураговай «аддухай», як кажуць у нас на Лепельшчыне стомленыя са світанка касцы...