У машыне, на прыборнай панэлі, ляжыць малюнак-аплікацыя маёй малодшай школьніцы. Кветка з буйнымі пялёсткамі, і ўнутры пялёсткаў – дробна парванымі шматкамі паперы выкладзены рознакаляровы ўзор-выцінанка. Такая сабе мандала. Бяру ў рукі, каб разгледзець бліжэй. Зроблена старанна, ніводны шматочак не выходзіць за контур малюнка. Увечары мушу сустракаць чалавека з лётнішча. У салоне і так гармідар... Колькі ж такіх шэдэўраў створана. І ко... Болей »

Яго вершы перакладаліся на польскую, літоўскую, нямецкую, грузінскую, балгарскую і рускую мовы. Лаўрэат прэміі “Залатая літара” (2005), фіналіст конкурсу Беларускага ПЭН-цэнтру імя Наталлі Арсенневай (2003), узнагароды конкурсу "Экслібрыс" у галіне нон-фікшн (2014) і літаратурная прэміі "Дэбют" (2015). Паэт, празаік і літаратуразнаўца Анатоль Івашчанка нарадзіўся ў Мінску 7 жніўня 1981 г. Адукацыя: філалагічны факультэт БДУ, аспірантура... Болей »

Анатоль Івашчанка – беларускі паэт і літаратуразнавец. Кандыдат філалагічных навук (2010). Супрацоўнік рэдакцыі часопісу «Дзеяслоў». Аўтар кніг: «Вершnick», «Паэтыка Алеся Разанава: між медытацыяй і рацыяй», зборнік вершаў «Хай так», «Анаталогія: апавяданні, запісы, эсэ». Лаўрэат прэміі «Залатая літара» за радок «Я — слуп, прыбіты да ганебнага чалавека» (2005), конкурса “Экслібрыс” у галіне нон-фікшн (2014) і літаратурная прэмія «Дэбют»... Болей »

Анатоль Івашчанка - паэт, літаратуразнаўца, празаік. Нарадзіўся ў 1981 годзе ў Менску. Скончыў філфак БДУ, аспірантуру пры Інстытуце літаратуры НАН Беларусі. Ад 2003 года і да высялення арганізацыі з Дому літаратара працаваў у Саюзе беларускіх пісьменнікаў (кіраўнік справаў). Шэсць гадоў выкладаў беларускую мову ў БНТУ. Цяпер адказны сакратар часопіса “Дзеяслоў”. Фіналіст конкурсу Беларускага ПЭН-цэнтру імя Наталлі Арсенневай (2003), ла... Болей »

Прэмія "Дэбют" 2016 года! "Анаталогія" — кніга апавяданняў, запісаў і эсэ, некаторыя з якіх апублікаваныя пад сапраўдным іменем упершыню. Усе яны напісаныя ў 21-м стагоддзі і закранаюць тэмы, блізкія тым, чыё дзяцінства і ранняе юнацтва прыпадаюць на "ліхія 90-я". Творы лаканічныя і ў вялікай ступені аўтабіяграфічныя: прасочваецца шлях галоўнага героя ад 13-гадовага хлапчука да 35-гадовага мужчыны, ад першых спробаў спазнання свету да с... Болей »

У другую кнігу Анатоля Івашчанкі ўвайшлі вершы, што складаліся цягам сямі апошніх гадоў. Халаднаватая метафізічнасць і адстароненасць, характэрныя вершам першага зборніка паэта, саступаюць месца пачуццёвасці, лірызму, а часам – і звароту да вострай сацыяльнай праблематыкі. Паэт запрашае чытача выправіцца ў захапляльнае падарожжа: ад самоты – да свабоды... Болей »

Паэзія можа быць не толькі чытаннем, але і сапраўдным відовішчам. Верш, агучаны, ці — часта — выкананы аўтарам, — апрыёры цікавае відовішча. Спажыўцы трэш-літаратуры, інтэлектуальнай філалагічнай верлібрыстыкі, вершаў пра Радзіму і духоўнасць, эмацыйна-аўтаматычнага пісьма, плыні свядомасці і г.д. — усе шукаюць тое, што адпавядае ўласным літаратурным густам. Кожны вырашае для сябе сам, што ў літаратуры добра, а што — кепска. «Чорна-белы... Болей »

Ад пачатку маючы пэўнае імя, мы змушаныя прымаць як дадзенасьць і астатнія найменьні той мовы, якую яны ўтвараюць. Аўтар гэтае кнігі зрэдзьчасу знаходзіцца ў пошуку іншага (сапраўднага?) імя (ніку) для сябе і сваіх вершаў. У сямі нізках паэтычнага зборніку – варыянты таго імя. Болей »

Флейта Дажджу вісела на стракатай аборцы рыначнага шапіку, побач з усемагчымымі кідкімі званочкамі, каралямі, пацеркамі й іншым псеўдаўсходнім шалупіньнем, што ратуе ад усіх кепстваў. Стварыў Флейту Дажджу сын дынамаўскай рэалізатаркі са звычайнага нёманскага чароту, лакаванага, прабітага ў пэўных месцах і напоўненага рысам. Але калі пра гэта ня ведаць […] Флейце Дажджу сьніўся БГ (што сьнілася апошняму дакладна не вядома). Дакладна вяд... Болей »