Праграма з тымі, хто мысліць, і для тых, хто мысліць ды хоча змяніць сябе, а значыць, і свет. Госця праграмы – Ірына Новік з Універсітэту трэцяга ўзросту ў Горадні – распавядае пра развіццё і магчымасці для людзей сталага веку.<br /><center><a href="http://belsat.eu" target="_blank"><b>www.belsat.eu</b></a><br /><br /><iframe src="http://www.tvp.pl/player/video4b?id=18580003" width="560" height="315" frameborder="0" webkitallowfullscree... More »

Праграма з тымі, хто мысліць, і для тых, хто мысліць ды хоча змяніць сябе, а значыць, і свет. «Я – назіральнік. Углядаюся ў жыццё, нешта заўважаю. У банальным – бачу небанальнае...» Пра свае карціны, мары ды гісторыю жыцця распавядае ў Зорнай студыі Валянцін Губараў, мастак, якога называюць «беларускім Брэгелем». «Мне замінае, што я прафесійны мастак. Я б хацеў дасягнуць наіўнай даставернасці наіўных мастакоў, для якіх галоўны крытэр – ... More »

Праграма з тымі, хто мысліць, і для тых, хто мысліць ды хоча змяніць сябе, а значыць, і свет. У студыі праграмы "Зоры не спяць" - дзіцячая пісьменніца Алена Масла.<br /><center><a href="http://belsat.eu" target="_blank"><b>www.belsat.eu</b></a><br /><br /><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/bfkb0r-2vzo" frameborder="0" allowfullscreen></iframe> <br /><br /><a href="http://belsat.eu" target="_blank"><img ... More »

«Інтэлектуал-правакатар? Я катэгарычна супраць гэтага вызначэння, але за гэтаю хованкай я магу рабіць, што хачу, па-за падзелам на катэгорыі «як можна мысліць» / «як нельга мысліць». Пра свабоду і ўменне мысліць, аб працэсах, запачаткаваных у 1990-ыя, пра свае мары ды жыццёвыя заданні – філосаф, літаратар, рэдактар Валянцін Акудовіч. Калядны падарунак – нефарматнае віншаванне ад філосафа.<br /><center><a href="http://belsat.eu" target="... More »

Яна прыйшла ў Купалаўскі тэатр у 21 год – і адразу на ролю Паўлінкі, якую грала 18 гадоў запар. Разам з Паўлінкаю яна сталела і набіралася мудрасці з года ў год, са спектаклю ў спектакль. І кожны раз выходзіць на сцэну было гэтаксама страшна, бо пачуццё адказнасці з часам не знікае. Як працавалася за савецкім часам, як змянілася цяпер пазіцыя і вага актора ў грамадстве, ці змянілася сутнасць прафесіі? Чаму яна вучыць цяпер студэнтаў, вы... More »

Ён планаваў стаць стаматолагам, і калі б мама не сказала «Схадзі, Паша, праверся на талент», – Беларусь мо не мела б аднога з найбольш харызматычных, прыгожых і годных актораў, сапраўднай аздобы купалаўскае сцэны – Паўла Харланчука. У яго шмат сыграных і яшчэ не сыграных роляў, але марыцца актору роля не Рамэа, а бацькі Джульеты. Можа, гэта ўплыў уласнай вялікай і шчаслівай сям’і?<br /><center><a href="http://belsat.eu" target="_blank">... More »

«Ды якая канкурэнцыя ў адной пясочніцы?! Ды нам кожнага, хто ставіцца да беларускай мовы прынамсі спрыяльна, на руках насіць трэба!» У Зорнай студыі пра трохсот спартанцаў, канкурэнцыю, скумбрыю і вуліцу Караткевіча распавядае літаратар Глеб Лабадзенка, заснавальнік і нязменны харызматычны вядоўца моўных курсаў «Мова нанова».<br /><center><a href="http://belsat.eu" target="_blank"><b>www.belsat.eu</b></a><br /><br /><iframe width="560" ... More »

«Мару, каб быў пастаўлены спектакль «Маленькі прынц», і мне ўсё роўна, каго я там буду граць. Проста чым больш гадасцяў адбываецца вакол, тым актуальнейшы гэты твор». Пра ўпадабаныя сыграныя і яшчэ не сыграныя ролі, пра ўзаемаадносіны паміж акторамі ў Купалаўскім тэатры, пра тое, што хочацца сказаць на музычнай сцэне ў 34 гады, а таксама крыху пра асабістае – смешна, шчыра і кранальна распавядае ў Зорнай студыі Марыся, Сара, Марлен, Пас... More »

«Сучасная драматургія стаіць на словаблудстве. Там усе кажуць, кажуць, абсалютна бессэнсоўна кажуць, там усе персанажы падобныя. Можна ўзяць і пакінуць адну п’есу, аднаго аўтара на ўсіх – і зачыніць гэтую новую драматургію», – выносіць прысуд Аляксей Ляляўскі, лаўрэат Нацыянальнай тэатральнай прэміі Беларусі, галоўны рэжысёр Дзяржаўнага тэатру лялек. Ці робіць Ляляўскі спектаклі на экспарт і ці дагаджае густам менскіх тэатралаў? Чаго ба... More »

«Герой вайны за празрыстасць», рыцар 1990-х, Ігар Бабкоў – пра тое, што нарадзілася тады і дзе яно цяпер. «Адчуваю сябе ідыёцкім аптымістам, але аптымізм у сёняшняй сітуацыі - гэта, можа быць, варыянт нонканфармізму..» Лаўрэат прэміі імя Гедройца за раман "Хвілінка" разважае пра эпохі і іх герояў. «Калі 90-я - гэта часы выбуху, фантастычнага буйства, то 80-я - гэта эпоха беларускіх катакомбаў, андэграўнду, калі на куханьках, у майстэрня... More »