- Галоўная старонка
- Што новага
- Кнігі
- Аўдыёкнігі
- Пэрыёдыка
- Радыёперадачы
- Музыка
- Відэа
- Пляны
- Каталёг БГТ
- Каталёг EEDC
- Крама
- Каталёг Скарынаўкі
- Каталёг MiOKB
- Прыватны каталёг
- Беларускія аўтары
- Выдаўцы і выдавецтвы
- Выдавецкія сэрыі
- Беларускія эміграцыйныя калекцыі
- Афарызмы
- Нашыя банэры
- Пра нас
- Партнэры
- Пошук/ Каталёг
- Архіў навінаў
|
|
Сёння ў найсуб’ектыўнейшым падкасце пра беларускую літаратуру — аўтарка Наста Манцэвіч. У 2012 годзе яе дэбютны зборнік “Птушкі” выклікаў шмат розгаласу за натуралізм, эмацыйную вастрыню і непадробную шчырасць. Неўзабаве выдавецкая ініцыятыва “Пфляўмбаўм” мае выдаць другую кнігу пісьменніцы. Наша размова — пра доўгія паўзы ў пісьме, адсутнасць ідэнтычнасці паэткі ці празаіка, і чаму цэнтральная метафара зборніка “Птушкі” такая злая і трывожная.
Першую кнігу Насты Манцэвіч палічылі “скандальнай” і “правакатыўнай”. Аўтарка раскажа, чаму гэта былі гамафобныя рэакцыі і як з гэтым быць. А таксама пра сваё дзяцінства ў Вілейцы, чым так вабяць птушкі, пра крохкасць існавання, няўпэўненасць і немагчымасць аднаго чалавека ўзвысіцца над іншым.
