Народ любіць свае песні, бо ў іх адбіваецца яго жыццё, яго шматвяковы гістарычны шлях. Нават песні, створаныя ў далёкія эпохі, з адменным ад нашых дзён сацыяльна-бытавым укладам, сустракаюць любоўныя да сябе адносіны, і народ ашчадна захоўвае ў сваёй памяці гэтыя дыяменты натхнёнага, па-сапраўднаму рэалістычнага мастацтва. Само жыццё даўно даказала, што толькі тыя музычныя творы захоўваюць жыццяздольнасць і вытрымліваюць праверку часам, якія ў аснове сваёй маюць народную, асабліва песенную, творчасць. Нават складаныя музычныя творы становяцца даступнымі недасведчанаму слухачу, калі яны пабудаваны на народнай творчасці, з захаваннем усіх яе асаблівасцей. Багатая, разнастайная тэматыка народных песень, цікавая меладыйна-ладавая структура, невычэрпная фантастыка і эканомія выяўленчых музычных сродкаў прыцягваюць да сябе ўвагу кампазітараў, якія даюць іх на ступень высокага мастацтва,. зернем якога бывае і лірыка, і драма, і эпас, і тонкі, іскрысты народны гумар з вострым дыялогам.