Уздоўж дарог і рачулак, на ўскрайку палёў ды ў лясных гушчарах, уросшыя ў зямлю ляжаць замшэлыя валуны. Моўчкі ляжалі яны і двадцаць тысячаў гадоў таму, калі на зямлі паляўнічыя адсочвалі мамантаў, ляжалі і тады, калі з’явіліся першыя пасяленні. Гэтыя камяні памятаюць распры з Кіеўскай Руссю, нашэсці яцьвягаў і крыжацкія паходы, шведскі патоп, напалеонаўскую вайну ды злачынствы нямецкіх фашыстаў. Калі б камяні маглі гаварыць, распавялі б нам гісторыю нашай зямлі, расказалі б пра нашых продкаў, якія пакланяліся камяням, адкрылі б таямніцы чалавечых лёсаў. На Беларусі захаваліся валуны з імёнамі язычніцкіх багоў Перуна, Вялеса, Дажбога, знойдзены своеасаблівы Стоўнхендж — комплекс арыентаваных камянёў дахрысціянскага паходжання. Пра ўсё гэта і распавядае кніга “Маўклівыя сведкі мінуўшчыны”.