Цяжкі, празмерна цяжкі лёс выпаў на долю беларускага мастацтва. Усё наша сярэдневякоўе згарэла ў агні бітваў і нашэсцяў. Калі і зберагліся некаторыя старыя будынкі, мы павінны дзякаваць не літасці заваёўнікаў, а толькі адноснай трываласці каменя. Рэдкімі водбліскамі дагараюць на мурах Спас-Ефрасінні старажытныя фрэскі. Свецяць праз лак, нібы праз цёмную ваду, абліччы на старых партрэтах і абразах. I мала іх, гэтых партрэтаў і абразоў, дужа мала. Лічаныя сотні, а ад некаторых вякоў — лічаныя дзесяткі. (фрагмент)