На здымку пастмент без помніка. Гэта 1990-ы год. Я нядаўна купіў сабе фотаапарат «Любитель», які здымаў на стужку сярэд­няга фармату, а факусавацца з ім можна было толькі схіліўшы галаву і апусціўшы вочы долу. Памятаю матывы, якімі кіраваўся пры ягонай пакупцы ў магілёўскім універмазе: ён меў троху старамодны дызайн, квадратны фармат кадру, здымаў на шырокую стужку і каштаваў для самастойнага старшакласніка (якім я сябе лічыў) даволі даступна. Нешта трохі больш за 20 рублёў. Наколькі памятаю, гэта была мая першая купленая цацка для сябе. Цацка, бо вялікай патрэбы ў новай камеры я не меў: я быў уладальнікам, можа, найлепшага фотаапарата XX стагоддзя «Смена 8м», а пры жаданні мог карыстацца бацькавым “Зенитам 3м”. Гэта таксама прыстойны агрэгат, з “зенітаў” хіба найлепшы. (фрагмент)