Сціплы рамантык - такім словазлучэннем можна найбольш дакладна вызначыць характэрнае ў душы Віктара Вабішчэвіча... У ягонай паэзіі шмат рамантызму узнёслага і балючага, шмат звычайнай (пабытовай) і «быційнай» трывогі за ўсё жывое, што яшчэ застаецца жывым на роднай зямлі. «Чорны боль» — невы-падковая назва. Гэта яшчэ адзін страшны вобраз чарнобьшьскай бяды, яшчэ адна праява яе непазбыўнасці... «Паэзія — дзівосная краіна, казачная зямля, - лічыць Віктар Вабішчэвіч,— але над гэтай зямлёй гараць зоркі майго трывожнага рэалізму...»