Цяпер, нягледзячы на паўсюднае і масавае вяртаньне людзей да Праваслаўя, нажаль, часта прыходзіцца сутыкацца з даволі абыякавым стаўленьням сучасных хрысьціянаў да царкоўнага шлюбу, нярэдка з поўным неразуменьнем яго сэнсу і неабходнасьці. Паводле вучэньня Царкве, шлюб ёсьць усталяваная Богам таемніца, якоя асьвячае шлюбныя адносіны, робіць шлюбны саюз непарыўным, ускладае на уступаючых у шлюб абавязак клапаціцца адзін аб адным, як аб самім сабе, і выхоўваць сваіх дзяцей у духу веры і хрысьціянскай маральнасьці. 19 стагодзьдзяў хрысьціянскі сусьвет верыў у шлюб як у таемніцу, прызнаваў яго абавязковую сілу, - і як мала было выпадкаў да разводу паміж мужамі, а аб шлюбе так званым грамадзянскім і мовы не было. Сужыцьцё без царкоўнай дабраслаўленьні лічылася найвялікшым злачынствам, і асобы, яго дапускаўшыя, падвяргаліся дакорам і пагардзе грамадства.