Książka Andrzeja Sadowskiego jest pierwszą pracą o pograniczu polsko-białoruskim napisaną w oparciu o reprezentacyjne badania socjologiczne. (...) Przedstawia bardzo skrupulatną, dobrze udokumentowaną naukowo analizę świadomości etnicznej północno-wschodniego pogranicza. (...) Jej dodatkową zaletą jest to, iż bada ona pogranicze niejako "z dwóch stron" - również po białoruskiej stronie granicy. Otrzymujemy w ten sposób kompleksowy obraz granicy polsko-białoruskiej, stanu relacji i problemów etnicznych tam występujących.(...) Pogranicze polsko-białoruskie słusznie uchodzi za jedno z najbardziej "bezpiecznych" w postkomunistycznym obszarze, jest najbardziej "bezkonfliktowe". Jednocześnie jednak Białoruś jest dla Polaków krajem tajemniczym, niezrozumiałym. Budzi w Polsce powszechne zdziwienie i niezrozumienie odmowa Białorusinów używania własnych symboli narodowych, ciążenie ku Rosji, zgoda na swoistą formę dyktatury i swoista "niechęć" do w pełni niepodległego bytu. Książka Andrzeja Sadowskiego wnosi wiele nowego do tej problematyki, a także do naszej wiedzy o dynamice procesów etnicznych na tym obszarze w okresie postkomunistycznym. (...) Szczególnie interesujące są fragmenty poświęcone poszukiwaniu tożsamości narodowej i auto-identyfikacji narodowej oraz roli języka i terytorium jako komponentów świadomości narodowej. (z recenzji prof. dr hab. Włodzimierza Pawluczuka)