W 20 lat po upadku komunizmu w Europie Wschodniej, państwa powstałe po rozpadzie ZSRR są niepodległe i stabilne. Przez ten czas, tak zwana „przestrzeń post-radziecka” uzyskała, w ogromnej większości, własną, zindywidualizowaną legitymację polityczną na arenie międzynarodowej. Kraje te wypracowały odmienne modele polityczne, gospodarcze i społeczne oraz poszerzyły horyzonty polityki zagranicznej. Rosja, jako państwo, oraz jej pozycja na tym obszarze również uległy zmianom. Choć Moskwa wciąż pozostaje ważnym punktem odniesienia, jej monopol został ograniczony na rzecz Zachodu i Chin. Związek Radziecki rozpadł się „po szwach narodowych”; Rosja, w porównaniu z ZSRR, jest krajem słabszym i znacznie mniej niebezpiecznym, a za wschodnimi granicami Polski, będącej częścią instytucjonalnego Zachodu, istnieją niepodległe państwa. Można by rzec: podstawowy cel międzywojennego prometeizmu oraz powojennego programu paryskiej Kultury został osiągnięty. Czas więc zrobić kolejny krok. (Od Redakcji, fragment)