Дзякуючы пераменам у нашым грамадстве, адраджэньню і аднаўленьню амаль ва ўсіх сьферах чалавечага жыцьця, асабістага і грамадскага, адраджаецца і наша духоўная спадчына. Мы адраджаем запушчаныя і многімі забытыя духоўныя крыніцы—Сьвятыні. Усё часьцей у нашым родным краі, Беларусі, бачым адноўленыя ці то наноў пабудаваныя храмы, як каталіцкія, так і праваслаўныя, якія і прызваны Богам быць духоўнымі крыніцамі для падтрымкі нашага маральнага і сьвядомага ладу жыцьця, а таксама і збавеньня сваёй душы. Калі расчышчаюць запушчаную і забытую па прычыне нядбальства ці варожасьці крыніцу, тады яна зноў дае жывую, чыстую ваду для ўсіх людзей, як дзяцей, так і дарослых, простых і вучоных, бедных і багатых, таму што вада — гэта жыцьцё. (Прадова, фрагмент)