Istnieją w kulturze europejskiej twórcy, których dzieło przesiąknięte na wskroś pierwiastkami narodowymi jest tak organicznie związane z kulturą rodzimą, że mimo niezaprzeczalnej wielkości i oryginalności z trudem wychodzą poza krąg własnych odbiorców, zdumionych rzekomą niewrażliwością i brakiem zainteresowania cudzoziemców. Poezja Lamartine’a czy Hölderlina, twórczość Mickiewicza czy Wyspiańskiego z trudem torowały sobie drogę ku czytelnikom innych narodowości. Istota problemu nie polega jedynie, jak w przypadku polskich twórców, na barierze językowej, lecz na problematyce narodowej, która stała się obsesją tych autorów. (F. Nieuważny, Fenomen Łesi Ukrainki, fragment)