У беларускай, як і ў любой іншай мове, ёсць свае цяжкасці. Нямала іх узнікае пры напісанні і вымауленні агульных і ўласных імёнаў, пры пастаноўцы націску, пры выбары слоў, формаў канструкцый з варыянтным кіраваннем. Яны і з’яўляюцца асноўным аб’ектам увагі ў Слоўніку. Пры неабходнасці нормы абгрунтоўваюцца ў кароткіх каментарыях, сціслых фармулёўках правілаўу. У асобных слоўнікавых артыкулах тлумачацца правілы напісання, якія пашыраюцца на цэлыя групы слоў.