Публіцыст, гісторык і юрыст Мікола Шкялёнак нарадзіўся ў 1899 годзе ў вёсцы Пякоціна на Мёршчыне ў сям’і буйнога землеўласніка. У 1932 годзе скончыў юрыдычны факультэт Віленскага універсітэта. Уваходзіў у праўленне Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры, у Беларускае навуковае таварыства, у прэзідыум Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні, узначальваў Беларускі студэнцкі саюз і рэдагаваў ягоны друкаваны орган — часопіс «Студэнцкая думка». У 1936 годзе М. Шкялёнак разам з ксяндзом Вінцэнтам Гадлеўскім быў сярод заснавальнікаў арганізацыі «Беларускі нацыянальны фронт», якая ставіла сваёй мэтай незалежнасць Беларусі. Пасля захопу Вільні савецкімі войскамі М. Шкялёнак выехаў у Варшаву, затым у Берлін, дзе стаў галоўным рэдактарам беларускай газеты «Раніца» і кіраўніком Беларускага камітэта самапомачы. У 1943 годзе вярнуўся ў Беларусь, заняў пасаду першага віцэ-прэзідэнта Беларускай Цэнтральнай Рады, выступіў з асноўным дакладам на Другім Усебеларускім кангрэсе, які адбыўся ў Мінску 27 чэрвеня 1944 года. У 1945 годзе М. Шкялёнак быў арыштаваны савецкімі спецслужбамі на тэрыторыі Польшчы, прывезены ў Мінск і ў 1946-м расстраляны.


        Увесь твор у адным файле