Stary polski socjalizm robotniczy i niepodległościowy był świadomy tego, że rewolucje narodowe na kresach carskiego imperium maja strategiczne znaczenie dla sprawy upodmiotowienia i wyzwolenia klasy robotniczej, i to nie tylko należącej do narodów ujarzmionych przez owe imperium, ale również należącej do narodu w nim panującego. Kazimierz Kelles-Krauz, Jeden z najświatlejszych teoretyków w szeregach Polskiej Partii Socjalistycznej, pisał w 1902 roku: "Raźną Jest dla nas rzeczą wpoić w towarzyszy Rosjan to przekonanie, że bez osłabienia caratu przez oderwanie się podbitych narodowości, a w pierwszym rzędzie Polski i Litwy, konstytucji nie zdobędą, a tym bardziej tronu Romanowych nie wywrócą, oraz skłonić ich do tego, aby Już teraz w agitacji swej wśród robotników rosyjskich kładli nacisk na bezecność przyłączenia do Rosji 1 trzymania przemocą w związku państwowym z nią innych żywych narodowości... We własnym dobrze zrozumianym interesie Rosjan leży, a byśmy wystawiali hasło niepodległości, gdyż za pomocą tego hasła daleko bardziej zrewolucjonizować możemy polskie masy niż za pomocą hasła konstytucji z przynależnością państwową do Rosji, wywołać możemy ruch daleko silniejszy, a więc dla caratu groźniejszy.“ (Od Wydawcy, fragment)