Zżyliśmy się tak bardzo, że często nie wiemy, co litewskie, co polskie. Zarazem, znamy się mało. Obraz przebytych wieków i lat pozostaje różny w odczuciu obu narodów. Czasem, tworzy się go wbrew posiadanej wiedzy, przez pryzmat zaborczej miłości do Miasta i Ziemi uznawanej za Ojcowiznę, przez pamięć jedynie gorzkich doświadczeń, choć przecież i one były następstwem wspólnych działań. Niekiedy, osąd wydaje się bez wiedzy niezbędnej i w sferze uczuć. Być może, jeszcze nie nadszedł czas ustalenia prawdy, która zostałaby zaakceptowana po litewskiej i polskiej granicy. Nadszedł jednak moment, aby przeminął czas prawd dwu, które wzajemnie się wykluczają. Prezentowana praca, Litwa i Litwini, ma służyć wyważaniu racji serca i rozumu. Raczej zawierać pytania, niż dawać jednoznaczne odpowiedzi. Winna sprzyjać tworzeniu obrazu przeszłości, a to znaczy, także — teraźniejszości, który mógłby stać się przedmiotem dyskusji. (Od Autora)