Książkę tę napisała Noemi Szac, córka zamożnej rodziny żydowskiej, osiadłej z dawien dawna w Warszawie. Było to — jak wynika z opisu autorki — stare, postępowe, żydowskie środowisko, predysponowane w pewnej mierze do asymilacji kulturalnej, lecz dalekie od zapierania się swego żydostwa. Był to bogaty dom warszawski, którego dostatek pochodził z solidnej, konstruktywnej pracy. Potwierdza się to w toku opowiadania, w którym zarysowuje się obraz ojca Noemi — znanego inżyniera warszawskiego. Wybuch wojny dosięgną! ten dom, jak widać, wkrótce po zamążpójściu Noemi. Świadczy o tym niezwykle czuły stosunek autorki do rodziców i ich domu, którego nie zdążyła jeszcze opuścić w chwili, gdy ogarnęły go płomienie. Już od pierwszego dnia wojny przejawia się bezgraniczna dobroć i ofiarność, promieniujące z Noemi. (Przedmowa, fragment)