Dzieje wojskowej kadry oficerskiej II Rzeczypospolitej, a szczególnie Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP), od dłuższego czasu budzą żywe zainteresowanie wśród miłośników historii. Wynika to między innymi z chęci poznania barwnej i atrakcyjnej specyfiki ich życia w trudnych kresowych warunkach służby na pograniczu. Poniekąd jest to także efekt wieloletniego przemilczania i zakłamywania historii tej formacji poprzez historiografię PRL-u. Zgodnie z obowiązującą po wojnie ideologią, oficerowie międzywojennych sił zbrojnych uznani zostali za tradycyjną i aktywną siłę antykomunistyczną, stąd przedstawiani byli w sposób negatywny — jako warstwa „pasożytnicza”, żerująca na zdrowym robotniczo-chłopskim społeczeństwie. (Wstęp, fragment)