Prezentowana książka zawiera utwory literackie Tatarów polskich, które pod względem gatunkowym można zakwalifikować do szeroko rozumianego reportażu. Do publikacji wybrano dzieła czterech autorów: Leona Kryczyńskiego, Edigego Szynkiewicza, Alego Woronowicza i Mustafy Aleksandrowicza. Obok Sprawozdań z podróży muftiego Jakuba Szynkiewicza są to najważniejsze teksty reportażowo-podróżnicze napisane przez polskich wyznawców islamu w dwudziestoleciu międzywojennym. Decydując o wyborze utworów do publikacji brano pod uwagę nie tylko ich poziom artystyczny i oryginalność tematyki. Ważny był również kontekst historyczny i społeczny: wszystkie prezentowane dzieła pełniły w dwudziestoleciu międzywojennym ważną rolę w procesie poznawania świata islamu przez Polaków (ich wartość poznawcza nie straciła zresztą do dzisiaj swojej aktualności), a dla Tatarów polskich stanowiły ponadto opis archetypicznej podróży do źródeł tożsamości religijnej.