Перад вамі паэтычныя кветкі, сабраныя Юльянам Тувімам (1894 -- 1953) на палях і лугах, у лясах і садах Польшчы. Гарманічна складзеныя ў букеты, аздобленыя талентам, перавязаныя працавітымі рукамі, яны даюць нам яркі вобраз Польшчы, шырокую карціну жыцця краіны ў першыя чатыры дзесяцігоддзі мінулага стагоддзя з усімі яе спрадвечнымі і часовымі праблемамі. Дарагі сэрцу вобраз радзімы, калі “яна – ў табе! Крывінкай кожнай!”, узмоцнены болем ад вымушанай разлукі з ёю ў час другой сусветнай вайны, -- цэнтральны ў паэме. Не шукайце ў кнізе традыцыйнага сюжэта. Яго няма. Як і букет, паэма стварае цэласнасць з розных красак – лірычных і публіцыстычных, гімнічных і элегічных, -- расквечана непаўторнай тувімаўскай іроніяй, вясёлым гумарам, смехам праз слёзы, бязлітасным сарказмам і лірычнай замілаванасцю, паэма поўная бурлівага жыцця – грамадскага, прыватнага, асабіста паэтавага, успамінаў з дзяцінства, расказаў пра сяброў і ворагаў, роздуму пра паэзію і мастацтва, пра дабро і зло. (Ад перакладчыка)