Założyciele Cmentarza Rossa w 1801 roku zapewne nie myśleli, iż tworzą znaczący panteon. Był to pierwszy cmentarz w Wilnie, i w ogóle na Litwie, oficjalnie założony poza granicami ówczesnego miasta. Ulokowanie nekropolii jest związane z nowymi regulacjami prawnymi w Europie, za pomocą których promowano zakładanie cmentarzy za miastem. Dokumentów o założeniu Rossy jest wiele. W przypadku Wilna, jako miejsce na nowy cmentarz wybrano wzgórze Rossa-Rybiszki, położone między innymi wzgórzami i pagórkami, lasami i zagajnikami. Osoby szlachetnego pochodzenia, których przodkowie zazwyczaj już spoczywali w podziemiach kościelnych, były chowane w kolumbariach zbudowanych na cmentarzu w latach 1802 i 1806. Między kolumbariami w 1850 roku wzniesiono kaplicę w stylu neogotyckim, którą zaprojektował Tomasz Tyszecki. W 1888 roku za koszt lekarza Hilarego Raduszkiewicza i według projektu architekta Cypriana Maculewicza wzniesiono dzwonnicę z podziemiami, gdzie grzebano umarłych. Wysoką wierzę dzwonnicy zaprojektował architekt Julian Januszewski. (fragment)