- Галоўная старонка
- Што новага
- Кнігі
- Аўдыёкнігі
- Пэрыёдыка
- Радыёперадачы
- Музыка
- Відэа
- Пляны
- Каталёг БГТ
- Каталёг EEDC
- Крама
- Каталёг Скарынаўкі
- Каталёг MiOKB
- Прыватны каталёг
- Беларускія аўтары
- Выдаўцы і выдавецтвы
- Выдавецкія сэрыі
- Беларускія эміграцыйныя калекцыі
- Афарызмы
- Нашыя банэры
- Пра нас
- Партнэры
- Пошук/ Каталёг
- Архіў навінаў
|
|
Разьвітальны жэст Жыгімонта = Pożegnalny gest Zygmunta
вершы і паэмы = wiersze i poematy
Някляеў Уладзімір
Месца выхаду: Warszawa
Дата выхаду: 2011
Рэдактар: Янушкевіч Язэп
Перакладчык: Сэнюх Чэслаў
Выдавец: Oficyna Literatów i Dziennikarzy "Pod Wiatr"
Памеры: 282 с.
ISBN: 978-83-87990-47-3
Катэгорыя: Мастацкая літаратура; Пераклады
Copyright © 2011 by Уладзімір Някляеў, Чэслаў Сэнюх - пераклад
Кнігазбор: BTH — бібліятэка Беларускага Гістарычнага Таварыства, ul. Proletariacka 11, Białystok (папяровы асобнік); прыватны кнігазбор у Беластоку (папяровы асобнік)
Інвэнтарныя нумары: BTH — [4068]
Творца — ён творца ва ўсім, паўсюль і заўсёды. I ў маладым веку, і ў сталым, і на радзіме, і ў эміграцыі. Нават у турме (гл. «Апошняе слова...»; стар. 264-275). Гэтым «credo» Уладзімір Някляеў кіраваўся праз усё няпростае й не такое ўжо і кароткае жыцьцё (нарадзіўся 9 ліпеня 1946 г. у Крэве), калі з 20-гадовага працоўнага ўзросту спазнаваў сібірскія абсягі, а потым, сталым творцам, некалькі гадоў правандраваў па Эўропе. Нішчымнага хлеба чужыны, як напісаў ён у адным з вершаў, паэт Уладзімір Някляеў да гаркотнага зьведаў на зломе двух стагодзьдзяў і тысячагодзьдзяў, апынуўшыся ў ліпені 1999 года ў Варшаве (а потым і ў Фінляндыі), дзе і паўсталі дзесяткі вершаў, а таксама паэмы «Паланэз» і «Ложак для пчалы». У XX стагодзьдзі Някляеў не паўтарыў лёсу свайго вялікага земляка Адама Міцкевіча, пра што асэнсавана занатаваў на 200-годзьдзе Генія з Наваградчыны: «І ён зь Літвы надумаўся ўцячы, // выбіраў краіну межавую, //А ўцёк ён — мову выбраўшы чужую» (верш «Уцёкі», 1998). («Скажы: нашто табе Літва?..», Язэп Янушкевіч, фрагмент)
Беларускія аўтары: Някляеў Уладзімір
Каталёг: BTH | Прыватны кнігазбор
Толькі ў бібліятэцы Беларускага Гістарычнага Таварыства (папяровы асобнік) Толькі ў бібліятэцы прыватнай асобы ў Беластоку (папяровы асобнік)Варта пазнаёміцца:
Гэй Бэн Гіном
Раман
Някляеў Уладзімір
«Ёсць людзі, якія бачаць дарогу толькі тады, калі іх па ёй вядуць». Так пачынае Уладзімір Някляеў свой новы раман «Гэй Бэн Гіном», што значыць: «Геена вогненная». Першы сказ рамана - ягоны сціслы змест. Ідэя, якая ў пытанні: «Мы самі выбіраем свой шлях, ці выбіраюць за нас?» Раман пра Беларусь і беларусаў. Пра Янку Купалу. Пра ягоны лёс, таямніцу ягонай гібелі ў гатэлі «Масква». I аўтар вядзе нас да гэтай таямніцы. Болей »
Без айчыны
Кніга турмы і замежжа
Някляеў Уладзімір
Уладзімір Някляеў (нар. 1946 у Крэве) безумоўны класік сучаснай беларускай літаратуры, чые творы таксама перакладзены на дзясяткі моў свету. Яго паэзіі ўласцівыя сугестыунасць і надзвычайная пругкасць радка, у ёй выразна бачыцца шчыльная знітаванасць асобы лірычнага героя з мінуўшчынай, цяпершчынай і будучыняй роднага краю і ўсяго і свету. Болей »
Перавыбранае
Някляеў Уладзімір
Уладзімір Някляеў (нар. 1946 у Крэве) безумоўны класік сучаснай беларускай літаратуры, чые творы таксама перакладзены на дзясяткі моў свету. Яго паэзіі ўласцівыя сугестыунасць і надзвычайная пругкасць радка, у ёй выразна бачыцца шчыльная знітаванасць асобы лірычнага героя з мінуўшчынай, цяпершчынай і будучыняй роднага краю і ўсяго і свету. Болей »
Гэй Бэн Гіном
раман
Някляеў Уладзімір
«Ёсць людзі, якія бачаць дарогу толькі тады, калі іх па ёй вядуць». Так пачынае Уладзімір Някляеў свой новы раман «Гэй Бэн Гіном», што значыць: «Геена вогненная». Першы сказ рамана - ягоны сціслы змест. Ідэя, якая ў пытанні: «Мы самі выбіраем свой шлях, ці выбіраюць за нас?» Раман пра Беларусь і беларусаў. Пра Янку Купалу. Пра ягоны лёс, таямніцу ягонай гібелі ў гатэлі «Масква». I аўтар вядзе нас да гэтай таямніцы. Болей »
Вяртаньне Веры
Някляеў Уладзімір
«14 траўня 2004 году ў Капенгагене спадкаемец дацкай кароны Яго Каралеўская Высокасьць кронпрынц Фрэдэрык (Фрэдэрык Андрэ Хенрык Хрысьціян), старэйшы сын каралевы Даніі Маргарэт ІІ і прынца Хенрыка, ажаніўся з аўстралійкай Мэры Элізабэт Дональдсан. На ўрачыстасьці былі запрошаныя 800 ганаровых гасьцей з каралеўскіх дамоў і арыстакратычных сем’яў Еўропы. Вянчаліся Фрэдэрык і Мэры ў найстаражытным кафедральным соборы Капенгагену — храме Д... Болей »
Гэй Бэн Гіном
раман
Някляеў Уладзімір
«Ёсць людзі, якія бачаць дарогу толькі тады, калі іх па ёй вядуць». Так пачынае Уладзімір Някляеў свой новы раман «Гэй Бэн Гіном», што значыць: «Геена вогненная». Першы сказ рамана - ягоны сціслы змест. Ідэя, якая ў пытанні: «Мы самі выбіраем свой шлях, ці выбіраюць за нас?» Раман пра Беларусь і беларусаў. Пра Янку Купалу. Пра ягоны лёс, таямніцу ягонай гібелі ў гатэлі «Масква». I аўтар вядзе нас да гэтай таямніцы. Болей »
Змены сувязяў
Апавяданне
Някляеў Уладзімір
Што ж, сапраўды, яно не магло ў мяне выйсці, бо яно не маё. Тое, што не тваё, выйсці ў цябе не можа. Гэта зразумела кожнаму ад пачатку. Але ад пачатку зразумела кожнаму і многае іншае. Напрыклад, тое, што ён памрэ, і ёсць, хоць і няпэўная, верагоднасць, што паўстане па смерці перад Боскім судом. І што? Кожны баіцца суда? Ды кожны мяркуе, што ўсе сканаюць, а ён — не. Невядома як, але пазбегне смерці. Можа, праз дасягненні медыцыны. (фраг... Болей »
Слаўнае мора, свяшчэнны Байкал
Апавяданне
Някляеў Уладзімір
— Ты на Байкале быў? — спытаў Срабрэц. — На баркасе плаваў?.. Яны пілі гарэлку «Руслан» і запівалі падобным на кока-колу і на колішняе савецкае сітро газаваным напоем «Байкал», таму Срабрэц і спытаў: «Ты на Байкале быў?..» Перад тым яны сядзелі і гаварылі пра жыццё. Яны й сышліся, каб пасядзець і пагаварыць пра жыццё, але пасля забыліся і напіліся. Чэрня паспрабаваў успомніць, ці быў ён на Байкале. Па ўспамінах, нейкіх цьмяных, выходзіл... Болей »
Тайшэт
Апавяданне
Някляеў Уладзімір
Пра Тайшэт я ўпершыню пачуў з песні. «От Тайшета к Абакану не кончаются туманы, по туманам до Тайшета тянем мы дорогу эту». Там яшчэ было нешта незразумелае: «Мы не турки и не янки, просто каски белые…» — але гэта, мусібыць, не мела адносінаў да трасы мужнасці, як называлі дарогу праз Краснаярскі край, бо што ў Краснаярскім краі рабіць янкам з туркамі? Было гэта ў пачатку 60-х гадоў ХХ стагоддзя, калі я вучыўся ў электратэхнікуме сувязі... Болей »
Алімпійскія гульні
Апавяданне
Някляеў Уладзімір
Валянцін Сідаравіч Пранкевіч адносіўся ўсё сваё жыццё да жыцця наогул, жыцця ў шырокім сэнсе слова — да прыроды там, да жывёлін ці людзей, — роўна, нават абыякава. Ніяк, можна сказаць, не адносіўся, абы яны яму — прырода там, жывёліны ці людзі — не заміналі. Адзінае, чаго трываць не мог ён у прыродзе, у прыродзе ў шырокім сэнсе слова, — гэта надта разумныя. «Ты надта разумны?» — пытаўся ў некага Валянцін Сідаравіч — і ўсё! У тым сэнсе ў... Болей »
