Niezależnie od tego, ile udałoby mi się napisać o Leonie Tarasewiczu i jego pomyśle na Galerię EL - i tak będzie za mało. Stąd też decyzja, by z perspektywy kuratora skupić się na przedstawieniu kwestii czysto technicznych i montażowych z jedenastu dni, kiedy postępowały prace nad wystawą. Przy tej okazji mam nadzieję, udało się zarysowanie tzw. komponentu ludzkiego - aspektów wpisanych w realizację dedykowanej Galerii EL instalacji Tarasewicza. Odniosę się do różnorodnych czynników towarzyszących jej powstawaniu, jak np. kształtowanie przez artystę określonych relacji z ekipą, sposób i klimat pracy, czy też kondycja - m.in. humor, nastrój - artysty. Poniżej, w luźnej, niepretendującej do tekstu krytycznego formie, swego rodzaju „roboczy dziennik”, obrazujący „funkcjonowanie” Leona Tarasewicza z punktu widzenia kuratora/obserwatora, równie absorbujące jak to, co staje się w finale podziwianym dziełem sztuki jego autorstwa. (Wstęp, Karina Dzieweczyńska)