Ten tom "Cudów Polski" ogarnia części różnych ziem, wchodzących w skład naszej Ojczyzny, a to dlatego, że ma za zadanie dać opis największego kompleksu puszcz, które przetrwały do naszych czasów, jako resztki wielkich puszcz Mazowieckich, wchłaniając w siebie różne dzielnice historyczne. Autor, studjując zagadnienia puszcz i zwiedzając je, widział przed sobą potężny wał zielony, broniący naszej, niczem nie osłoniętej od wschodu i północy, Ojczyzny. Opisane w tym tomie puszcze Białowieska, Świsłocka, Augustowska, Knyszyńska, Zielona i Biała w r. 1920-ym — jak ongiś za czasów Leszka Czarnego i Jagiellonów — ta prawdziwa zielona granica obronna odegrała znowu wielką rolę. Pozatem bogactwa, zgromadzone w nich, malowniczość i potężny wpływ puszcz na wyobraźnie zwiedzających je i na poznanie piękna krajobrazu ojczystego z jego borami, jeziorami, wartami rzek i zielenią łąk pobudza również do zamknięcia tych najrozleglej szych puszcz naszych w osobnym tomie. (Od autora, fragment)