Zainteresowanie Podlasiem wśród osiemnastowiecznych podróżników, to w zdecydowanym stopniu zasługa rozwoju Białegostoku jako rezydencji pierwszego świeckiego senatora Rzeczypospolitej, hetmana wielkiego koronnego, a zarazem królewskiego szwagra - Jana Klemensa Branickiego. Magnesem przyciągającym przybyszów z różnych stron kraju i świata były nie tylko urzędy i znaczenie pana na Białymstoku. W równym stopniu przyciągały powszechnie znane zamiłowania artystyczne hetmana, jego mecenat, okazała rezydencja, piękne ogrody oraz wystawny dwór - wszystko na miarę iście królewskich ambicji Jana Klemensa. Białostocka rezydencja już wtedy zyskała chlubne przydomki „Wersalu Podlaskiego”, czy też „hotelu głów koronowanych”, wprawiając w zachwyt licznych gości. Wśród najznakomitszych wymienić tu można choćby Augusta II i III, Stanisława Augusta Poniatowskiego, Ignacego Krasickiego, czy też Juliana Ursyna Niemcewicza. (fragment)