Pamiętnik „Muchy” opisuje działania partyzanckie na Wołyniu. Na ten temat ukazało się już kilka książek: Zofii Dróżdż-Satanowskiej „Niewydeptane ścieżki” (1947), Józefa Sobiesiaka „Ziemia płonie” (1961) i „Burzany” (1962), Grzegorza Fedorowskiego „Leśne ognie” (1965), Henryka Cybulskiego „Czerwone noce” (1966), Tadeusza Sztumberk-Rychtera „Artylerzysta piechurem” (1966), ponadto zbiór wspomnień partyzanckich pt. „Przez uroczyska Polesia i Wołynia” (1962). I to już wszystko. Ani jednej monografii naukowej. Wspólnym motywem wszystkich tych książek jest bezpośrednie uczestnictwo autorów w walce przeważnie na stanowiskach dowódczych, pamiętnikarski charakter opisu z większą lub mniejszą dozą beletryzacji, ścisłości, dowolności, a przecież są pierwszymi i — jak dotychczas z braku opracowań innych — jedynymi przekazami źródłowymi, na swój sposób ze względu na koloryt nie do zastąpienia. (Przedmowa, fragment)