Naturalnym pragnieniem każdego autora jest przyciągnięcie do lektury swojej książki jak najszerszego grona czytelników. Pojawienie się przekładu w sposób naturalny poszerza ten krąg odbiorców. Polskie tłumaczenie Drugiej wojny polsko-ukraińskiej 1942-1947 ma dla mnie szczególne znaczenie. Książka ta od samego początku była adresowana do Ukraińców i Polaków. I nie tylko dlatego, że temat jest interesujący dla czytelników po obu stronach granicy i jest nań popyt, ale przede wszystkim z uwagi na fakt, iż budowanie dobrych stosunków w przyszłości wymaga - o czym jestem przekonany - zaleczenia blizn po ranach z przeszłości. Trudną pamięć o konflikcie i wojnie można „oswajać” tylko poprzez dialog, odrzucając pokusę skupiania się wyłącznie na własnych krzywdach i nieszczęściach. Na razie ów dialog toczy się opornie i to za sprawą obu stron, które miałyby go inicjować i podtrzymywać. (Przedmowa do wydania polskiego, fragment)