Адной з характэрных, дагэтуль, на жаль, недастаткова па-сапраўднаму ацэненых асаблівасцей развіцця беларускай культуры і мастацтва мінулага было іх шчыльнае ўзаемадзеянне з культурай і мастацтвам Заходняй Еўропы. Гэтаму садзейнічалі геаграфічнае становішча нашай краіны, што знаходзіцца амаль у цэнтры Еўропы, яе грамадска-палітычны лад, скіраваны на засваенне лепшых здабыткаў заходнееўрапейскай цывілізацыі і культуры, канфесійная сітуацыя, пры якой амаль адначасна з праваслаўем на нашых землях існавала каталіцкае веравызнанне (пазней таксама уніяцтва), рэфармацыя, магдэбургскае права, паводле якога квітнела эканамічнае і культурнае жыццё беларускіх гарадоў, плённая праца ў гэтых гарадах заходнееўрапейскіх (нямецкіх, італьянскіх, нідэрландскіх і інш.) майстроў, шырокае развіццё на Беларусі побач з кірыліцкай лацінамоўнай літаратуры, вучоба беларускай інтэлігенцыі ва універсітэтах Кракава, Падуі, Балонні, Кёнігсберга і многія іншыя фактары. (Уступ, фрагмент)