Dlaczego Brasław? Pamiętam... Od dzieciństwa przewijało się w moim domu w różnych kontekstach słowo: Brasław, lecz tak niewiele wówczas dla mnie oznaczało. Nie kojarzyłam go z niczym, nie byłam w stanie podłożyć jakichkolwiek znaczeń, które przybliżyłyby mi te dwie sylaby: Brasław. Choć wiedziałam z opowieści, że przecież przez parę lat po ślubie mieszkali tam moi rodzice, tam urodził się mój brat, były tam Jeziora wielkie jak morze, a wilki straszyły po nocach”. Snute czasem - głównie przez ojca - opowieści o partyzantach, Niemcach, Sowietach, ukrywaniu się na bagnach oraz jego legendy o ukrytych skarbach, czarownicach, znachorach rozbudzały wyobraźnię, wzbudzały lęk w dziecięcej psychice, lecz słuchaliśmy ich jak baśni, ciekawych wprawdzie, lecz jakże nierealnych. Brasław był dla nas - dzieci tych, którzy z niego przyjechali - równie egzotyczny jak Paryż, Belgrad czy Rzym.