Месца выхаду: Беласток
Дата выхаду: 2000
Рэдактар: Луба Віталь
Выдавец: Праграмная Рада Тыднёвіка Ніва
Выдавецтва/ друкарня: Offset-Print, Białystok
Памеры: 110с., іл., 21см
ISBN: 83-911514-2-5
Катэгорыя: Мастацкая літаратура; Мэмуары
Copyright © 2000 by Праграмная Рада Тыднёвіка Ніва
Кнігазбор: KAMUNIKAT — гэты сайт (электронны варыянт); BTH — бібліятэка Беларускага Гістарычнага Таварыства, ul. Proletariacka 11, Białystok (папяровы асобнік); EEDC — бібліятэка Усходнеэўрапейскага дэмакратычнага цэнтру, ul. Proletariacka 11, Białystok (папяровы асобнік); прыватны кнігазбор у Беластоку (папяровы асобнік)
Інвэнтарныя нумары: BTH — [1617], [1616]; EEDC — [1090]
Дадатковая даведка: Publikacja sponsorowana przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
“У каменным крузе” Георгія Валкавыцкага – дакументальны аповед аб ваенных падзеях лета 1943 – вясны 1944 года, удзельнікам якіх быў аўтар. Кніга напісана ў форме дзённіка, што з’яўляецца яскравым прыкладам і доказам яе дакументальнасці. Як свайго часу прызнаўся сам атар, ідэя спісаць свае ўспаміны, а лепш сказаць падзеі, яшчэ жывыя ў сэрцы і душы, нарадзілася ў 1946 годзе, калі ён толькі вярнуўся з ваенных сцяжын. Спісаныя некалі па “жывой памяці” перажыванні і захаваныя памяццю эпізоды сталі асновай “круга”. Няма тут прыўкрашання падзей, няма згушчаных фарбаў. Аўтар пісаў так, як было, не дадаючы і не аднімаючы падзеям а ні добрага, а ні кепскага. Кніга нечым сугучна творчасці Брыля, а для некаторых чытачоў з’яўляецца запісам іх жыцця, іх перажыванняў, іх лёсаў. Георгі Валкавыцкі, спісваючы свае ўспаміны, патрапіў адлюстраваць час, падзеі, месцы і тое, што тварылася ў чалавечых душах у тыя складаныя часіны. (Н.Г.)
Беларускія аўтары: Валкавыцкі Георгій
Каталёг: Kamunikat.org | BTH | EEDC | Прыватны кнігазбор
Мой унук Эрнік, першы кавалер дзіцячага садка, закахаўся ў суседку, вучаніцу першага класа. Закахаўся безнадзейна. Старэйшая на два гады суседка не хоча бавіцца з ім. — Што рабіць? — сумуе малы. — Кінь задаваку, — стараюся вывесці яго з хлапечай хандры. — Вунь, у пясочніцы, колькі харошых дзяўчатак. Выбірай. Кожная — прыгажэйшая за тую... — Няма нідзе прыгажэйшай! — з плачам і кулакамі кідаецца на мяне. Малайчына! Умееш пастаяць за свой... Болей »
„Ніва" напомніла: табе ўжо за семдзесят, канчай баяць пра гэпістаў, парпістаў і пра маё цудоўнае нараджэнне — пара складаць казку пра сваю Планіду. А як мне вырвацца з „ніўскага" прыцягнення? Выпадкова запушчаны ў жыццёвую зону, вірую, як і ты, вакол той самай Сілы. — Жыццё — самарух! — адбілася нейкае далёкае рэха. І раптам пачуўся Барысаў кліч: — Прыязджай, Сярожка адкрыў Ноеў каўчэг! Сяргей Тарасевіч неардынарная постаць сярод белав... Болей »
"Журналістам я стаў па наіўнасці. Відаць, прыроднай, бо яна дагэтуль ставіць мяне часта ў клапатлівыя сітуацыі. У дзіцячых летуценнях увесь свет скалясіў, і, мабыць, не толькі дзеля адкрывання таямнічых выспаў - на ўроках польскай мовы мае хатнія сачыненні служылі ўзорам для іншых. Асабліва вылучыўся справаздачай з экскурсіі ва ўрочышча Старая Белавежа. Майму „твору" пані Русіняк прысвяціла прадметны ўрок. Не толькі па-мастацку прачытал... Болей »