Нашы продкі здаўна высока цанілі разумнага і дасціпнага чалавека, які ведаў паданні краю, спяваў песні ці іграў на музычных інструментах. У летапісе царквы Самуйлавіцкага прыходу, які напісаны свяшчэннікам Савам Кульчыцкім у 80-х гадах1 мінулага стагоддзя, прыведзены цікавы звычай нашых продкаў: калі нараджалася дзіця, «баба адразала яму пупок, клала на кніжкі, каб было разумным». Вядома, што з Мастоў, а можа і з іншых мястэчак, якія знаходзіліся на важных гандлёвых шляхах, вучыліся ў 16-м стагоддзі ў Кракаўскім (Ягелонскім) універсітэце. (Літаратурныя традыцыі краю, фрагмент)