Tam, gdzie zaczyna się wiekowa Puszcza Białowieska, a Wschód styka się z Zachodem, gdzie czas płynie wolniej, a przy drogach nadal witają przybyszy otwarte okiennice gościnnych domów, nie zapomniano jeszcze o tym, co wydaje się, że już dawno przeminęło - o tradycjach kulturowych, rozpościerających się wokół prastarej rzeki Narew. Nie puszczono w niepamięć dawnych pieśni, nie osnuto gęstą mgłą wiejskich obrzędów i cyklicznych rytuałów, nie zakopano głęboko przeróżnych gwar, pobrzmiewających w ornamentach krytych strzechą chat, które od dawna kształtowały codzienność naszej ziemi. I chociaż całkowity powrót do owej magicznej, chociaż trudnej przeszłości naszych przodków jest już niemożliwy, tradycja jeszcze żyje, oddycha pamięcią najstarszych, żyjących pokoleń, jak i pociąga za sobą coraz liczniejsze rzesze najmłodszych, pragnących poznać i kultywować dawne obyczaje, opowieści i melodie. Gdyby było inaczej, wieczory z kulturą ludową -organizowane w ramach inicjatywy Narwiańskiego Ośrodka Kultury jako cykl spotkań znany pod białoruską nazwą „Żywię jaszcze tradycyja"