Упершыню ў беларускай этналогіі прыведзены комплексны аналіз культуры айчыннай эліты 1795–1864 гадоў. Характарызуюцца асноўныя тэндэнцыі ў развіцці культуры жыццезабеспячэння беларускага прывілеяванага саслоўя. У цэнтры ўвагі знаходзяцца працэссы адаптацыі беларускай эліты да расійскіх сацыяльна-эканамічных і культурных умоў жыцця. Упершыню вылучаны асноўныя стратэгіі культурнай адаптацыі мясцовых прывілеяваных груп у новых гістарычных умовах. У зварот айчыннай этналагічнай навукі ўводзяцца новыя віды пісьмовых крыніц (мемуарыстыка, эпісталярыя, публіцыстыка, бытапісальная белетрыстыка).