Грамадзянская супольнасць, дэмакратыя, правы чалавека-фармулёўкі, якія за апошнія дзесяцігоддзі набылі вызначальны характар. Супольнасці, якія мазольна выбіраюцца з перыяду камунізму і на іх глядзяць на іх з вялікай надзеяй. А паколькі камунізм быў носьбітам прымусу і зняволення з боку монапартыйнай дзяржавы, то сіла развіцця робіць зараз націск на вольнасці і праве. Калі ў час, які яшчэ не да канца прамінуў, гаварылася, што адзінка - гэта нуль, адзінка-“вздор” (Маякоўскі), а ўся супольнасць - гэта партыя і дзяржава, то зараз па прынцыпе адваротнага - п’едэстал найперш займае адзінка і яе вольнасць. Чым больш у дзяржаве і грамадстве рэшткаў камунізму, тым большая нудота пры дэмакратыі усталявання свабоды адзінкі. Натуральна, што гэтая кніжачка так уласна укладзена, каб спрыяць пераадоленню такой нудоты . Дэманструе яна яшчэ адно: дэмакратыя і правы чалавека не ёсць вартасці чужыя і новыя для беларусаў. Наадварот - яны ёсць чымсці натуральным і прыналежным да беларускай традыцыі. Мяне як паляка бязмежна усцешвае, што значная частка той дэмакратычнай беларускай традыцыі выходзіць з часоў, калі ладзілі мы агульную дзяржаву: Рэч Паспалітую, у склад якой уваходзілі і Карона і Вялікае Княства Літоўскае.